Ένας Θρύλος που εξιστορεί για τη
βασιλοπούλα που έγινε νεράιδα και χάθηκε για πάντα σε μια λιμνοθάλασσα
όπως ήτανε άλλωστε η «προσταγή» της ….
Κάποτε λοιπόν στο μέρος που
υπάρχει σήμερα η λίμνη Κουρνά , υπήρχε μία ολόκληρη πολιτεία . Οι
άνθρωποι ζούσαν στα χρόνια εκείνα ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Τα σπίτια
τους έμοιαζαν με αρχοντικά , τα γέλια των παιδιών και τα τραγούδια των
νέων ακούγονταν στις πλατείες και στους δρόμους. Μια πεντάμορφη κοπέλα
ζούσε σε εκείνο το χωριό. Το χωριό την είχε σε καμάρι του , μια και
όμοιά της δεν υπήρχε πουθενά . Είχε μία παράξενη έλξη επάνω της , έλεγες
ότι ίσως και να ήταν η ίδια η θεά της ομορφιάς .
Πολλοί είχαν μάθει γι αυτή την
όμορφη κόρη και θέλησαν να τη γνωρίσουν , να τη χαιρετήσουν , και να
θαυμάσουν από κοντά την ομορφιά που δεν μπορούσαν τα χείλη να πούνε με
λόγια . Μα το παράξενο ήταν , όποιος γνώριζε αυτή τη πανώρια κόρη ,
λησμονούσε το τόπο του , λησμονούσε τη καταγωγή του , λησμονούσε τους
φίλους και τους γονείς του , και θεωρούτανε μαγεμένος από δαύτη την
ομορφιά .
Κάποτε η κόρη θέλησε να
ταξιδέψει , και να γνωρίσει κι άλλους τόπους , κι άλλα μέρη. Όλο το
χωριό βυθίστηκε στο πένθος λέγοντας της να μείνει , μα η κόρη δεν
δέχτηκε . Τους υποσχέθηκε όμως ότι θα γυρίσει σύντομα κοντά τους . Οι
κάτοικοι όμως δεν την πίστεψαν κι έτσι αποφάσισαν να τη συνοδέψει
κάποιος για να πάρουν μετά το δρόμο του γυρισμού μαζί. Έτσι κι έγινε .
Έφτασε λοιπόν η μέρα του αποχωρισμού και όλοι οι κάτοικοι μαζεύτηκαν για να χαιρετήσουν τη πανώρια κόρη .
Ήρθε η ώρα κι η στιγμή που η
πανώρια κόρη μαζί με ένα κάτοικο του χωριού είχαν ετοιμαστεί για το
μεγάλο ταξίδι . Βάδιζαν αργά στο δρόμο αμίλητοι , ενώ η κόρη παρατηρούσε
με μανία και θαυμασμό τις ομορφιές που έβλεπε για πρώτη φορά . Λίγο πιο
έξω από το χωριό , ήταν μια πηγή . Αποφάσισαν να καθίσουν να
ξεκουραστούν , μια και ο δρόμος ήταν ανηφορικός και δύσκολος . Ο γέρος
συνοδός της σηκώθηκε κάποια στιγμή και της πρότεινε να συνεχίσουν αλλά η
κόρη τον παρακάλεσε να καθίσουν λίγο για να προλάβει να πλυθεί και να
χτενιστεί .
Η κόρη άρχισε να ξεπλέκει τα
κατάξανθα μαλλιά της . Μα έτσι καθώς τα ξέπλεξε και χύθηκαν πάνω στους
ώμους της στο φώς , θαρρείς πως έπεσε χρυσάφι στα μάτια του γέρου
συνοδού της . Τα μάτια του θόλωσαν και άρχισε να βλέπει την πανώρια κόρη
με «κακό μάτι» . Ένα μάτι όχι αγάπης και καλοσύνης όπως έκανε άλλες
φορές , αλλά ένα μάτι ύπουλο , σαν θηρίο ανήμερο που ήταν έτοιμο να τη
κατασπαράξει .
Η κόρη φοβήθηκε με την αντίδραση
του γέρου συνοδού της και πριν προλάβει να την πλησιάσει και να κινηθεί
προς το μέρος της , η πανώρια κόρη άρχισε να φωνάζει με κλάματα και
λυγμούς είπε σπαραχτικά :
«Βούλα και βουλόλιμνα κι εγώ στοιχειό στη λίμνα»
Τη στιγμή εκείνη όλος ο τόπος
βούλιαξε κι έγινε λίμνη . Ενώ η κόρη έγινε νεράιδα . Κάποιοι , λένε ότι
την έχουν δει , στη μέση της λίμνης , να πλένεται να λούζεται δίπλα σε
μια πηγή. Άλλοι λένε πως όποιος πιστεύει στο Θρύλο μπορεί και τη βλέπει
και νύχτα , να γλιστράει στα γυάλινα νερά , να κολυμπάει να λούζει τα
κατάξανθα μαλλιά της , να πλημμυρίζουν τα νερά της λίμνης με φώς ……….
Μονάχα όταν ο άνεμος φουσκώνει
τα νερά της λίμνης , και γίνονται ορμητικά και άγρια τότε μόνο η κόρη
κάθεται στα βαθιά και πλέκει , γνέθει , υφαίνει στον αργαλειό της ,
σιγομιλάει μόνη της , τραγουδάει περίλυπα τραγούδια , πολλές φορές
κλαίει για την μοίρα που διάλεξε η ίδια ……..
Πολλές
φορές οι κάτοικοι , βλέπουν πάνω στη λίμνη σαν να πέφτουν στάλες βροχής
, χωρίς να βρέχει …. Λένε πως είναι τα δάκρυα της νεράιδας …… Ποιος
ξέρει όμως άραγε…..
Λίμνη του Κουρνά στα Χανιά |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου