Translate

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Η νεράιδα της λίμνης Κουρνά

Ένας Θρύλος που εξιστορεί για τη βασιλοπούλα που έγινε νεράιδα και χάθηκε για πάντα σε μια λιμνοθάλασσα όπως ήτανε άλλωστε η «προσταγή» της ….


Κάποτε λοιπόν στο μέρος που υπάρχει σήμερα η λίμνη Κουρνά , υπήρχε μία ολόκληρη πολιτεία . Οι άνθρωποι ζούσαν στα χρόνια εκείνα ευτυχισμένοι και χαρούμενοι. Τα σπίτια τους έμοιαζαν με αρχοντικά , τα γέλια των παιδιών και τα τραγούδια των νέων ακούγονταν στις πλατείες και στους δρόμους. Μια πεντάμορφη κοπέλα ζούσε σε εκείνο το χωριό. Το χωριό την είχε σε καμάρι του , μια και όμοιά της δεν υπήρχε πουθενά . Είχε μία παράξενη έλξη επάνω της , έλεγες ότι ίσως και να ήταν η ίδια η θεά της ομορφιάς .

Πολλοί είχαν μάθει γι αυτή την όμορφη κόρη και θέλησαν να τη γνωρίσουν , να τη χαιρετήσουν , και να θαυμάσουν από κοντά την ομορφιά που δεν μπορούσαν τα χείλη να πούνε με λόγια . Μα το παράξενο ήταν , όποιος γνώριζε αυτή τη πανώρια κόρη , λησμονούσε το τόπο του , λησμονούσε τη καταγωγή του , λησμονούσε τους φίλους και τους γονείς του , και θεωρούτανε μαγεμένος από δαύτη την ομορφιά .

Κάποτε η κόρη θέλησε να ταξιδέψει , και να γνωρίσει κι άλλους τόπους , κι άλλα μέρη. Όλο το χωριό βυθίστηκε στο πένθος λέγοντας της να μείνει , μα η κόρη δεν δέχτηκε . Τους υποσχέθηκε όμως ότι θα γυρίσει σύντομα κοντά τους . Οι κάτοικοι όμως δεν την πίστεψαν κι έτσι αποφάσισαν να τη συνοδέψει κάποιος για να πάρουν μετά το δρόμο του γυρισμού μαζί. Έτσι κι έγινε .

Έφτασε λοιπόν η μέρα του αποχωρισμού και όλοι οι κάτοικοι μαζεύτηκαν για να χαιρετήσουν τη πανώρια κόρη .

Ήρθε η ώρα κι η στιγμή που η πανώρια κόρη μαζί με ένα κάτοικο του χωριού είχαν ετοιμαστεί για το μεγάλο ταξίδι . Βάδιζαν αργά στο δρόμο αμίλητοι , ενώ η κόρη παρατηρούσε με μανία και θαυμασμό τις ομορφιές που έβλεπε για πρώτη φορά . Λίγο πιο έξω από το χωριό , ήταν μια πηγή . Αποφάσισαν να καθίσουν να ξεκουραστούν , μια και ο δρόμος ήταν ανηφορικός και δύσκολος . Ο γέρος συνοδός της σηκώθηκε κάποια στιγμή και της πρότεινε να συνεχίσουν αλλά η κόρη τον παρακάλεσε να καθίσουν λίγο για να προλάβει να πλυθεί και να χτενιστεί .

Η κόρη άρχισε να ξεπλέκει τα κατάξανθα μαλλιά της . Μα έτσι καθώς τα ξέπλεξε και χύθηκαν πάνω στους ώμους της στο φώς , θαρρείς πως έπεσε χρυσάφι στα μάτια του γέρου συνοδού της . Τα μάτια του θόλωσαν και άρχισε να βλέπει την πανώρια κόρη με «κακό μάτι» . Ένα μάτι όχι αγάπης και καλοσύνης όπως έκανε άλλες φορές , αλλά ένα μάτι ύπουλο , σαν θηρίο ανήμερο που ήταν έτοιμο να τη κατασπαράξει .

Η κόρη φοβήθηκε με την αντίδραση του γέρου συνοδού της και πριν προλάβει να την πλησιάσει και να κινηθεί προς το μέρος της , η πανώρια κόρη άρχισε να φωνάζει με κλάματα και λυγμούς είπε σπαραχτικά :
«Βούλα και βουλόλιμνα κι εγώ στοιχειό στη λίμνα»

Τη στιγμή εκείνη όλος ο τόπος βούλιαξε κι έγινε λίμνη . Ενώ η κόρη έγινε νεράιδα . Κάποιοι , λένε ότι την έχουν δει , στη μέση της λίμνης , να πλένεται να λούζεται δίπλα σε μια πηγή. Άλλοι λένε πως όποιος πιστεύει στο Θρύλο μπορεί και τη βλέπει και νύχτα , να γλιστράει στα γυάλινα νερά , να κολυμπάει να λούζει τα κατάξανθα μαλλιά της , να πλημμυρίζουν τα νερά της λίμνης με φώς ……….

Μονάχα όταν ο άνεμος φουσκώνει τα νερά της λίμνης , και γίνονται ορμητικά και άγρια τότε μόνο η κόρη κάθεται στα βαθιά και πλέκει , γνέθει , υφαίνει στον αργαλειό της , σιγομιλάει μόνη της , τραγουδάει περίλυπα τραγούδια , πολλές φορές κλαίει για την μοίρα που διάλεξε η ίδια ……..
Πολλές φορές οι κάτοικοι , βλέπουν πάνω στη λίμνη σαν να πέφτουν στάλες βροχής , χωρίς να βρέχει …. Λένε πως είναι τα δάκρυα της νεράιδας …… Ποιος ξέρει όμως άραγε…..
Λίμνη του Κουρνά στα Χανιά
 
 
 
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου